Jest koncepcją badania i leczenia, zajmującą się odnajdywaniem i leczeniem zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu. W wyniku prowokacji określonych tkanek bezpośrednio w badaniu odnajdujemy zburzone struktury, aktualizujemy stopień ich uszkodzenia oraz odnajdujemy szczegóły przyczyn dolegliwości. Przyczyna dolegliwości leży często w dysproporcji pomiędzy możliwościami tkanki do przenoszenia obciążenia, a jej obciążeniem. Leczenie powinno tą dysproporcję znosić i przywracać fizjologiczną „grę” pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Stosujemy pasywne techniki mobilizacji, jak również aktywne ćwiczenia wykonywane przez pacjenta w celu wzmocnienia i stabilizacji lub jako wprowadzenie do właściwej mobilizacji. Pacjent otrzymuje dodatkowo wskazówki dotyczące właściwych ćwiczeń (zadań domowych), które powinny wspierać pracę terapeuty manualnego.
Zastosowanie Terapii Manualnej (MT)
Terapia manualna wywodzi się z ortopedii. W międzyczasie jednak stała się też częścią składową innych kierunków medycyny jak: chirurgia, geriatria, traumatologia, neurologia i inne. MT zasadniczo może być stosowana we wszystkich odwracalnych zaburzeniach funkcjonalnych układu ruchu. Niektórymi ze wskazań do zastosowania terapii manualnej to ograniczenia ruchomości, ból albo zmniejszona zdolność do przejęcia odciążenia.
IFOMPT
The International Federation of Orthopaedic Manipulative Physical Therapists (IFOMPT), reprezentuje grupę terapeutów manualnych z całego świata, którzy zakończyli kompletny ściśle określony podyplomowy program specjalizacyjny w zakresie schorzeń neuro-mięśniowo-szkieletowych. Jest to Federacja, która określa standardy edukacyjne i kliniczne w zakresie fizjoterapii. IFOMPT popiera rozwój w zakresie dokumentacji opieki pacjenta, udziela również aktywnego poparcia dla dokumentowania wyników terapii. IFOMPT (http://www.ifompt.org) jest podgrupą World Confederation of Physical Therapy, została utworzona w 1974.
| Wskazania: | Przeciwwskazania: |
|---|---|
| dyskopatia | zaawansowana osteoporoza |
| zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa i stawów kończyn | patologiczne zmiany strukturalne narządu ruchu (np. nowotwory) |
| rwa kulszowa i ramienna | świeże złamania, czy też rozległe urazy skóry |
| mrowienie, drętwienie palców ręki lub stopy | gruźlica |
| urazy, skręcenia, złamania | stany zapalne o charakterze ogólnym (temperatura ciała powyżej 38°C) |
| ból kręgosłupa | |
| ból głowy, zawroty głowy | |
| uraz biczowy kręgosłupa szyjnego (najczęściej wskutek wypadku komunikacyjnego) | |
| choroba Bechterewa | |
| ograniczenia zakresów ruchu w stawach m.in. po urazach, złamaniach, zwichnięciach, skręceniach, zabiegach operacyjnych | |
| zespół bolesnego barku | |
| ból mięśni obręczy barkowej | |
| zamrożony bark | |
| nawykowe zwichnięcie stawu barkowego | |
| łokieć tenisisty, golfisty | |
| zespół cieśni nadgarstka | |
| rekonstrukcja więzadła krzyżwego przedniego i tylnego, uszkodzenie łąkotek | |
| zespolenie ścięgna Achillesa | |
| paluch koślawy tzw. hallux valgus |
